Kara göl, kara kayık, kağıttan kesilmiş iki kara kişi.
Burada su içen kara ağaçlar nereye gitti?
Gölgeleri Kanada’yı örtmeli.
Zambaklardan küçük bir ışık süzülüyor.
Acele etmemizi istemiyor yaprakları:
Değirmi ve yassıdır ve karanlık uyarılarla doludur.
Soğuk dünyalar titreşmekte küreklerde.
Siyahlığın ruhu içimizde, balıkların içinde.
Bir kırık dal kaldırıyor solgun eli, elveda dercesine.
Zambakların arasında açar yıldızlar.
Körleştirmiyor mu seni böylesi ifadesiz sirenler?
Alıklaşan ruhların sessizliğidir bu.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 27.1.2008 01:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Crossing the Water by Sylvia Plath Black lake, black boat, two black, cut-paper people. Where do the black trees go that drink here? Their shadows must cover Canada. A little light is filtering from the water flowers. Their leaves do not wish us to hurry: They are round and flat and full of dark advice. Cold worlds shake from the oar. The spirit of blackness is in us, it is in the fishes. A snag is lifting a valedictory, pale hand; Stars open among the lilies. Are you not blinded by such expressionless sirens? This is the silence of astounded souls.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!