Suya Yağan Yağmur Şiiri - Simge Yıldırım

Yağmura karışan toprak;
Kızgın
Oysa ne muazzam bir koku
Suyu ve toprağı aramayan insanlar
Beni hırpalamaya kalkışıyor
Yersiz bi çabayla...
Gece yarısı sokakta bir kız çocuğu
Aman yarabbi!
Islanmak da ne demek oluyor
Hangi gece hangi yarı
Yaraya tuz suyla karışıyor
Onmuş bir yara olarak sızlıyor
Sızıyor yaraya su
Su sızlıyor
Kimseler görmez
Hiç mi kimse görmez
Aman yarabbi
Gece yarısı yaz ortasında ıslanmak da
ne demek oluyor
Issı bir gece yağmurla dineniyor
"Ağlama benim zülfü siyahım"diyor
Kemankeş
Özlem göğü yararak bende birleşiyor
Bencil diyorlar sonra
Bencilim beni bilmezsiniz
Bizcilimdir de aslında
Yürüyorum
Yıldızlar iliklerime inci inci dökülüyor
Oysa bulutlar ikiye bölmekte arşı
Sitare diye haykırıyorum
Bir adı oluyor
Her şeyin bir adı olmalı...
Bulut yoğunlaşıyor,
Her damla gözyaşıyla.
Bismillahirrahimrahmanirrahim
diyerek düşüyor ilk damla
Çünkü mezarlara
ve balkonlara
ve insanlara
ve suya yağıyor
Yağmur yağıyor
Bir kökte birleşen bu kelimeler
Ayrılıyor
Neden
Gece yağmurluyor üzerime
Kim ağlıyor

Kıyamet kopuyor duymuyor musunuz
Çocuklar ağlıyor diye oluyor bütün bunlar
Yağan çocuklara
Ben topunu kaybeden ama aramayan çocuk gibi ağlıyorum
Yetimhaneleri tımarhanelere çevirmeden önce
Baba diyerek uyuyan çocuklar
Anne diyerek uyanıp
Ağlıyorlar kimse görmeden
Kimse görmez
Hiç mi kimse görmez
Çocuklar ağlıyor diye oluyor bütün bunlar
Çocukları toplarını bulmaya azmediyorlar
Onlarla birlikte arıyorum
Göğü kucaklayıp getiriyorum onlar için
Size bir damla su getirdim takip edelim
Hep bir ağızdan
-Hay Hay
Ne terbiyeli küçükler bunlar
Biri bir taş düşürüyor
Topunu buluyor çocuk
Çocuğun elleri şeffaf bir balonla sınanıyor
Bırakıyor onu gök kubbeye
Aysız bir gece uyanıyor
Bir hikaye okuyup kapatıyorum geceyi
Televizyonları değil
Bizi anlamıyorlar
Siz bizi bilmezsiniz
Onlar için biz, bizi biliriz.
Biz onları çok iyi biliriz
Biz sizi de biliriz
Sahi siz kimsiniz

Kıyamet koptu kimse duymadı mı
Kulaklarınız sağır
Yadırganmaz duymamaya ayarlı bi çift kulak
Hatırlamazsınız
Bunu öyle yadırgıyorum ki
Ben bütün göz yaşlarımı bir bir saymışımdır da ondan
Siz hiç çocuk olmadınız mı
Parklar bir ibadethane gibi bakmadı mı size
Çamur ellerinizi görünmez kılıncaya dek
Erişilmez kuleler dikmediniz mi
Sahi siz hiç hayal kurmadınız mı

Ağlamalı ağlamak gerek
Yoksa nasıl arınır dünya
Sahi
Ağlayan kaya
Niçin ağlar