Suya Sabuna Şiiri - Berraki Hasan Öztürk

SUYA SABUNA

Sevdik.
Sevgiye değer her şeyi.
Çocuktuk, anamızı, babamızı, kardeşlerimizi, öğretmenlerimizi, arkadaşlarımızı sevdik.
Gençtik, sevgilimiz oldu.
Sevdik.
Klasik söylenişle, bitkiyi, hayvanı, havayı, suyu, dağı, taşı, canlıyı, cansızı…
Okulumuzu sevdik, kitaplarımızı…
Kalemi, defteri sevdik.
Bağlama çalmaya tutunduk. Severek çaldık.
Türküleri sevdik, ezgileri, sözleri…
Şiiri sevdik.
İnsanları sevdik, ayırmamaya gayret ederek. Önce insanın geldiğini unutmayaya çalışarak…
İnsanı tek tek… ve, insanları, tekten topluma.
İnsanların sevinci enterese etti hep.
Sevincinin ötesinde, insanların üzüntüleri, kahırları, yetmezlikleri…
Ve, toplumu sevdik. Toplum hep ilgilendirdi yüreğimizi, yüreğimizin gözleyen ve sızlayan yanını.
Sevdiklerimize şiir yazdık.
Küstüklerimize de.
Özlediklerimize de yazdık, kavuştuklarımıza da.
Ayrılıklara da, buluşmalara da…
Hayranlıklarımız da girdi şiirlerimizin dizelerine, kızgınlıklarımız da.
Çiçek kokladık, her türünden.
Karşı da durduk olur olmaz zamanlarda, olumsuzluklara.
Elimiz yüzümüz kirli dolaşmamaya özen gösterdik.
Onun için, suyu sabunu ihmal etmedik. Her gerektiğinde “Suya Sabuna” dokunduk.
Temiz eller, temiz yüzler dileğiyle…
Tüm insana…
Sağlıklı yaşayın.

Hasan Öztürk
1 ocak 2007