Suya Hasret Gönüller Şiiri - Yasemin İzmir

Susuz kalmış gönüller
Parça parça olmuş toprak gibi yarılmış
Ham meyve olmuş
Dalında kurumuş kalmış
Sevgisiz kara ormanları çoğaltmış içinde
İnsanlık yok olmuş
Ömür dediğin ne ki
Kırık bir mızrap ucu
Aşkı sevdayı yanmayı tanımadan geçmiş
Nereden geliyor nereye gidiyor bu yolculuk
Duraklar var arada kapalı-açık
Bazısı da hiç kullanılmamış
Sevgiden habersiz yolcular transit geçişte
Rahmet yağmurları inmemiş bahçelerine
Doyumsuz toprak kokusunu çekmemişler ciğerlerine
Islanmamş kuru tenleri nimetin bereketiyle
Düğün alayı geçmemiş ki çorak yüreklerden
Eller bir kez bile semaya açılmamış
Kilitlenmiş bütün kapılar
Rotasını hiç çevirmemiş açık denize
Bilinmeye yelken açmayı denememiş bile
Bildiklerinin içine sığınmayı seçmiş
Değişiklik yapmak kadere karşı gelmek bilmiş
Korkuları korku olmuş
Her gün biraz daha kurumuş
Açılmamış kabuğunun içinde
Kırılmayı hiç denememiş
Kibrinin kilidini kırıp
Sevgisini açmamış insanlığa

Sevgini açmazsan insanlara
Yaşadığını sanma

İnsanlığı mı sevmedin
İnsan olmayı mı beceremedin yoksa

Yaşamak bir sanattır aslında
Yaşayan her türden canlıyı sevebilmektir
Sınırsız sorgusuz ve karşılıksız
Olduğu gibi kabul etmek
Gönlüne dünyayı sığdırmaktır
Gözünün gördüğünü değil
Gönlünün görebildiğini sevmektir

İşin aslı kendini sevmektir
İşin aslı kendini bilmektir