Süveyda Şiiri - İsmail Çifcibaşı

Süveyda isyanımı ilan ediyorum !
Sevgisizliğine, hissetmeyişine...
Tükenmişlik bir perde indirmiş gözüme
Yas tutuyorum karanlık bir geceyle

Mükemmel bir günün son saatlerinde
Hala orada mısın diye yokluyorum kalbimi
Cevabı biliyorsun zaten sus söyleme
Bir kez daha yenildim, ilan eyleme

Yetemediğim her an kaybettiğim her savaş için
Yalnız sana mahcubum.
Kazandıklarıma gelince, kararım şudur ki
"Sensiz başardıklarımın canı cehenneme"

Ruhsuz bir cesedim dolaşıyorum avare
Mekan önemli değil sızmış kalmışım her hangi bir sevgisizlikte
Hayallerime anı diyor, en çok ben inanıyorum
Koskoca dünyamda bir sana yer veriyorum

Beğenemedim bugün sözlerimi de
Hakkınca anlatamadım belki ancak
Haddinden çok hissettim özlemi
Her şeyden çok sevdim seni

Hiç tanıyamadığım kokunla ciğerlerim çiçeklendi
Gönül bağları ilmek ilmek düğümlendi
Aşkınla sarhoşluk iliklerime işledi
Bugün sözlerim şiir değil adeta felsefeydi

Uyumayı unuttuğum bilmem kaçıncı sabah oldu
Gün doğmadı varsın geceye bir gece daha katsın
Varsın aydınlıklar tekrar tekrar batsın
Yanıma yalnız güzel gözlerin kalsın

Gün olur ızdırabım biterse
Gün olur ızdırap senin de toprağında biterse
Anlar mısın beni..?
Yemin olsun yazmak umurumda değildi
Tek ihtiyacım belki bir gün anlarsın beni

Bir kuytuda gönlüne düşmeyi bekliyor olacağım
Bugün, yarın ve ya çok geç bir vakitte anlarsan beni...
Anlarsan sevmeyi bilemeyecek kadar gençliğimi
Anlarsan acının ruha verdiği esareti

Bir hayale bel bağlayıp ömrü talan ettiğimi
Anlarsan acırsın
Zerreden hallice bir keşke düşerse gönlüne
Eğer o gün beni soracak olursan
Neyse, sormazsın Süveyda sormazsın