Süveydâ Şiiri - Dağlar Özügüç

Sen bu karanlık geceleri çok iyi tanırdın
Neden bütün iştiyakınla ona gönül verdin
O duygusuz sevmeyi hiç bilmeyendir
Mehtaba bakıp geceleri aydınlandı sanma
Boşa beklentilerini de yükseltme
Geceler sırlarını hep karanlıkta saklayandır
Fersude bakışlar dibine hiç ışık vermedi
Yakamozlar kara kandilli bir serap gibidir.
Işık huzmesi ile sadece yüzeyini aydınlatabilir
Köhne gecelerin günahını kimseye yükleme
Gerçek ışık kümesi bir tek gündedir
Her şey kaybedilse bile yarınlar bizimledir
Beklentileri yarınlara yüklüyoruz amma
Ya bizde yarına yetecek ömür kalmadıysa
Yaşam kadar ölüm de gerçektir
Süveydâ en mahrem sırlardan azade
Mana aleminin temaşa yeridir.
Orda eğer melekler sana birazcık acırsa
Yaşamına anlam katsın diye bir güzel gönderebilir
Yada ameline güvenle ruhunu ortaya koyabilirsen
O ruha hitap eden çok şeyi sana verebilir