Süveyda Şiiri - Kübranur Özaydın

Kalbimiz siyahtı
Hepten de simsiyah oldu ,hepten süveyda
Kalpleri çoktan sana boyandı bu ihtiyar neslin
Sen de vicdana gel, beyaza bula ellerini süveyda
Biliyorum,sana kızmak da bana düşmezdi
Biliyorum,sana şiirler yazmak da düşmezdi bana süveyda
Bu ülke, bu küçük günahlar ülkesi
Seni de yuttu,
Sen de elinde tuttun bir neslin kalbini süveyda

Biliyorum
Karaya kara demek küfürdü bu millete
Burası aklanmışlar ülkesi
Burası uzaktı Filistin'e ve Gazze'ye
Bu delik deşik ruh senden kalma mı
Bu mühürlü diller senden mi hep süveyda
İnananlar ülkesinde yıl oldu açmaz çiçek
Sen geldin geleli toprağım da yeşili anmaz oldu süveyda

Sahi
Bizim göğe de değmezdi ya ellerimiz
Gözlerimiz de görmezdi ya ufuktan berisini
Birkaç yıldız da mı çizemezdik göğe
Bir kaç kuş da mı konduramazdık
Rehin aldığın yüzbinlerce ruhtan haberdardım pekâlâ
Biliyorum, bu göğü boyamak da bana düşmezdi
Lakin insaf et, fırçalarımızı da mı esir aldın süveyda

Ne vakit gardiyan kesildin bu illere
Ne vakittir pusudasın gizlerinde süveyda
Seni hafife aldılar diye mi bu hezimet
Seni görmezden geldik diye mi
Biliyorum bunu sormak da bana düşmezdi
Biliyorum merak etmek de düşmezdi bana
Lakin, açık et
Kaça sattılar günahlarını, sen kaça aldın süveyda

Berceste bir yaratılışın ehveni şer yaşayışları
Esir aldı bu ülkeyi, sensin sebep süveyda
Neden acziyet kokuyor ola ki ellerin
Doğru değil dosdoğru ,emrolunduğu gibi süveyda
Damla damla yağmadı mı bu zift bu toprağa
Bir siyah leke bir kalbi mundar etti süveyda

Bu arınmışlar ülkesinin her evinde küçük bir çocuk vardı
Her çocuğun küçük bir kalbi
Her kalbin bir süveydası
Görseniz nasıl da severlerdi güneşe perde çekip lambayla avutulmayı
Güzel üzülürlerdi, hasletlerinden diyorum
Hasletlerinden olsa gerek hep üzülürlerdi
Sorarlardı ara sıra
Sevdiklerinden sonra ne konuyordu toprağa
Su muydu bu toprağın ehli, çiçek mi
Kaç kere eşelemek gerekirdi parmaklarınla
Bu arınmışlar ülkesinde sevdiklerini toprağa
Ama seni inatla kalplerine süveyda

Lalettayin bir gecenin lalettayin bir şafağında
Ben sessiz bir münzevi,ruhumda hep vaveyla
Senin munis bir tavırla kalbimize sıçrattığın boyayla
Biz yıllar oldu, baş edemeyiz
İmdat eyle süveyda