Süveyda Şiiri - Ceren Özdemir

SÜVEYDA
Süveyda.
Her şeyden vazgeçtim ama sana edemedim ki bir veda.
Ama sevgidenlere artık elveda.
Silinmezsin çitilensen de sen, süveyda.
Günahkâr gibi gözükürken de hep sana saklandım,
İyi niyetli günahlarımı hep sana sakladım.
Çok doldun mu, süveyda?
Çok karanlıktan soldum mu, iyimsi kötü rüya?
Pencereye baktığımda yansır gibisin.
Süveyda.
İyi olamazsın ama iyileşebilir misin?
Saçlarından şimşekler çakıyor sanki,
Aydınlığın gözümü karartıyor gibi.
Kötü rüyalarımda tek konuk: süveyda.
Sanki gülerken de ağlıyor, inanma.
O sadece kabuslarda.
Yüreğinde kara bir dikiş izi,
Günahların birer birer orada dizili.
Kutunun içinde bir yerde gizli,
Süveyda.
Yağmurlar üstünüze gelirken o sessiz bir eda.
Karanlık bir sokakta,
Terk edilmiş bir durakta, ağıtlarda.
Ah, süveyda…