Süveyda Şiiri - Özkan Çiçek 2

Hayatımın son gününde bana geleceğini bilseydim
Sabahtan kalkar, üç dil öğrenirdim.
Üç dilde severdim seni
Üç devire hitap eder,
Üç bin şairi kıskandırırdım.
Her pencerenin altında şiir okurdum.
Her mevsim bir karanfil dikerdim.
Güzel giyinirdim, ziyadesiyle...
Otomobili icad ederdim, binalar dikerdim.
Hoş bunlar yapıldı, hem nasıl!
Olsun.
Zaten çok garip değil midir?
İnsan oğlunun yaratıldığı toprağı beton dökerek saklama çabası.
Kumdan kaleler neyinize yetmiyor efendiler!
Neyse!
Asıl konuya dönelim,
Sana.
Sen içimde binlercesine zikreden
Hallere şükrettiren kadın
Varlığın ömrüme lütuf.
Sen
Sen hep benimleymişsin ya
Af buyur.
Çok göresim gelmiş...