..Süveyda Şiiri - Sait Açıkgöz

beni adın öldürür Süveyda
masumluğun cinayetini saklar
karanlık noktaların
kanlı örtüsü
kalbim;
beni öldürüyor o, Süveyda!

sen sözlüğün
'S' mahalinin 1837’inci sayfasında
yitik çocuklar gibi beklerdin kalbimi
üstünde temmuzdan bir 'süveter'
altında 'süyek' vardı kırık yüreğini saran

ağlarken
su’yun u’sunda iki damla gözyaşı sın 'sü'
-veyda aaaa!
veydaaaa! duy elleri bağlı çığlıklarımı
adın beni öldürüyor Süveyda!

ey, ses ustası, şair!
sözlük şehrinin şiir kölesi bedbin
söylediğin bu ölümsüz seda,
en soğuk külleri yeniden yakan aşka değdi
tutuştum Süveyda!

sana canı ben verdim ben yarattım seni şiirde
ama kaç kez öpülecek dudakların
girerken şairlerin yalnız koynuna
kaç kişiye seni seviyorumdur adın
benim kadar kimse duymasın seni
halkımdan başka Süveyda!

Süveyda
aç ve susuz kaldım şiirden
' kölelerin özğürlük şarkısı' kanardı
kırbaç darbelerinde
kabuk tutmayan sesim;
piramitlerin taşlarından ağır
söz kayaları taşıdım şiir dizelerine yıkıntılarımdan
köleydim
köleydim
Süveyda!

sen 'Rüveyda'dan
daha güzel bir sessin Süveyda!
ilk sesin sloganıdır ayaklanmış bir halkın
çav bella şarkılarında açacak çiçeğe
baş kaldırdım Süveyda!
baş kaldırdım,
'sen gömmelisin ellerinle beni'