Şuursuzluk Şiiri - Musa Durman

Bir şuursuzluk hali yatıyor siyah perçemlerimin altında
Köşe buçak yerlerden gelen tıkırtılarla muhabbet etmek arzusundayım
Yalnızlığım sevincim için yeterli gelmiyor
Yüzümdeki gülüşü başkalarında da görmek arzusundayım
Bir bayram sevincini yaşarmışcasına mutlu ediyor beni,seni hatırlamak
Utanma
Bir biz değiliz şuursuzluk halinde yaşayanlar
Dünya dursa bile anlayamayacak kadar
Geçip gidenler var
Bu hayat bir temmuz günü kadar açık aslında
Yalanlar ufak bir bulut kadar kapayabilir ancak
Ah bir cesaret edebilsen elini uzatmaya anlarsın
Çoktandır kalktı aramizdaki duvar
Öyle bir uzaklaştık kendimizden çıktığmız yolda
Belli değil yiğitlik nerde biter kahpelik nerde başlar
Hakikati aramayan şuursuzların kinleri
Bir rüzgar kadar tesir edebilir ancak
Biz gerçeğe eriştik
Şimdi hayatın başındayız
Korkma,hakikat tek bir dalda olsa
Biz ona sıkışırız