Kalbime bulaşmıştı bu teninin beyazlığı
Kirli pas tutmuş gönlümde
Dokunduğun heryeri bembeyaz ediyorsun
O büyük güzel dişlerin gibi
Öpüyorum onları
Bir de
Saçlarını okşuyorum
Günün her saati farklı bir renge bürünüyorlar
Bakışlarını sevdiğim kadın
Ne güzel de bakıyorsun öyle
Sen bana baktığında
O sevdiğin sıcak helvanın içindeki dondurma oluyorum
Çayla içilemem farkındayım
Ben aslında hiç bişeyin yanında gitmem
Ama senin yanında güzel gidiyordum
Bırakma beni
Al o süt kokulu kolların arasına
Bana sarılman için arkamı döndüğüm günleri özlüyorum ben
Uyandığında o süt kokan yüzünü
Kayıt Tarihi : 27.11.2018 12:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Efe Can Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/27/sutlu-nuriye-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!