Her akşam, saat on kırkta,
Bir ses duyulurdu, bizim sokakta.
Ne beş dakika önce, ne sonra,
Tam zamanında.
Sütçü geldi süt, diye bağırıdı.
Adını bilmese de, herkes onu tanır,
Sütçü dede diye çağırırdı.
Eline bir tencere alan, koşardı oyalanmadan.
Müşteriyi görünce, coşardı sütçü dede.
İyi hoş da, biraz pasaklıydı adam.
Üstü başı süt kokar,
Söyleyince, melul melul bakardı.
Bir akşam verdiler elime bir tas,
Dediler sıra sende arkadaş.
Çoktan karar vermişler, belli ki infazıma.
Kimse katlanmazdı, artık benim nazıma.
Yaklaştım iyice sütçü dedeye,
Başkaları duymasın diye.
Eğildim kulağına.,
Dedim, yahu bu memlekette, su da var, sabun da var,
Ohalde neden onları kullanmıyorlar!
Yıkansana be adam, bu ne hal?
Yıkanmazsan senden süt almam muhal....
Adam sağına baktı, soluna baktı,
Sütçü süt geldi diyerek uzaklaştı.
Kayıt Tarihi : 9.6.2012 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım kalemi.......ANT+ 10
Kaleminiz hiç susmasın,ilham periniz hep başınızda olsun...Selam ve dua ile... Saygılar...
TÜM YORUMLAR (13)