Süt Pişirdim Şiiri - Rabia Yasin Çelik

Süt pişirdim dumanı üstünde tütüyor
Zalim yar, yine benden kaçıyor
Ellere bayram, bana zindan ediyor
Karaymış yazım, ağarmak bilmiyor

Bir yudum içemedim, sıcaktı dilim yandı
Gönlümdeki köşkü, zümrütten saraydı
El uzatsan sevdama, bir gelsen ne vardı
Sana vereceğim her gün, bahardan daldı

Sütümü savura savura soğuttum
Yaz damıyım, kışta mıyım unuttum
Yarim hayırsız çıktı, somuttum
Aldım kader yükünü, baş köşeye oturttum

Süt pişirdim, kömürün közünde
Canına can olmuştum, yüreğimden özümden
Ellere gitme dedim, çıktın sözümden
Kırk kere düştün, bin parça oldun gözümden

Üfleyerek yerim artık, yoğurdu bile
Bir sütte bile bu kadar söz gelirse dile
Böyle zalimlik çok enterasan sa bile
Gülmesin yüzün, kapansın gözün, canan çekile