Süt Kokulu Küçüğüm

Her yeni günde ve güneşin her doğduğunda,
Gözlerimi karanlıktan sana açtığımda,
Yine;
Yine bir döngünün başlangıcında bulurum bedenimi...
Gece karanlığıma düşen tek ışığım olursun...
Öyle bir zamandır ki bu herşey benden nefret eder...
Kendim bile.!
Kim tam olarak hissettiği şeyin candaki tesirini ifade edebilir...
İçinde ki o elektrik akımını,
Aniden buzla uyuşturan,
Ardından cayır cayır yakan tuhaflığı,
Kim ifade edebilir...
Göç ederdim her gün bedenimden,
Gitmeler yormazdı beklemek kadar,
Gelmeyeceğini bildiğin halde beklerdin...
Ne Yaman Bir Çelişki;
Değişmeyeceğini bilmek ama korkmamak.
Hissizliktir acının son kıyağı...
Ve;
Hiçbir şey bir kargaşanın içinde yalnız kalmak kadar koymaz insana...
Ve mucizeler;
Beklenen, merakla tadını damağımızda bırakan,
O ilk, o tadımlık, o beklenen, bekleten mucizeler...
Sen nesin.?
Nasıl da özgürleşiyor yüreğinin kuşları kelimeden kanatlarla...
Bir gidişe ağlamadan,
Ya da ağlıyorsan dahi, Mutlulukla kardeş olmuş yaşlar akıtarak el sallayabilmek...
Bu sefer, bu seferden dönmeyeceğim;
Bazen sabahı beklemekte nafiledir...
Bedenin ne kadar gün ışığını görse de yüreğin hala gecededir...
Tekrar karanlığa büründü gün...
Kendini avutma seansları bir yere kadar...
İstediğini kandır, kendini bile peki ya kurduğun hayaller.?
Ya düşlediğin gelecek.?
Cesaretini topladınmı haber ver.!
Bazen de bir çift elin dokunuşuyla güzelleşen hayatlar vardır...
Olumsuz değildir her yaşanmışlık.
Boşlukta bırakma uzattığım ellerimi,
Tut ve hiç bırakma...
Zarar vermez varlığım yalnızlığına...
Bu sefer, bu seferden dönmeyeceğim.!
Süt kokulu KÜÇÜĞÜM... "İ.D.K"