Süt Dökmüş Kedi Pişmanlığındayım

arafta bir şizofreni miyim?
toplumsal dışlanmışlık mı yaşadığım?
içsel bölünmüşlükle mi araftayım?
gerçeklik algısının çatlaması olabilir mi?
acı ile güzelliğin aynı anda yaşanması mı?
bir döngüye sıkışmışlık hissi mi?
psikozun şiirsel bir betimiyle araftayım mı?
araftayım kararsız sıkışmış arınamamış mı?
ne batmış ne de kurtulabilmiş ruhum
mistik metaforik kişisel bir iç dünya alegorisi
Elimde bir KİBRİT tanesi cenneti yaktım
Bir damla suyla CEHENNEMİ söndürdüm
Mümkün olabilir mi cenneti yakmak
Ya da cehennemi söndürmek mümkün mü?
Ama İNSANLAR kendi cennet cehennemlerini yarattılar nasıl?
Ben yaktıkça söndürdükçe İNSANLAR tekrar tekrar tekrar tekrar yarattılar neden?
Kendi cennetimi yaktım nasıl neden?
Nasıl neden cehennemimi söndürdüm ARAFTAYIM?
Ben neden nasıl tekrar tekrar yaratamadım?
Sırtımda neredeyse bir ton yük mü var?
Günahlarım var içinde kemiklerimi kırıyor
Yükledim günahlarımı bir köprüden geçiyorum
Öyle bir köprü yapmışlar kimin için?
Kıldan ince kılıçtan keskin bir köprü nerede?
Köprüden geçtim vardım cennet kapısına
Sırtımda bir ton günah girdim cennete
Sınırsız doğal güzellik doğa manzaraları
Sınırsız içki sınırsız KADIN sınırsız herşey
Başkaca yapacak iş yok ferah nehirler orman
ama ruhum yanıyor
Tepemden kızgın yağlar döküyorlar
cam kesikleri kesiyor liğme liğme ediyor ruhumu
Cennetteyim çürümüş kokuşmuş leş kokuları dört bir yanda burnumun direğini kırıyor
Her nefes alışta ciğerlerimi parçalıyor kokular
Üstüme fil oturmuş döşüm biber gibi yanıyor boğazımı sıkıyorlar sol arkadan bıçak saplıyorlar sol kolum uyuşuyor dayanılmaz ağrılar
Cennetteyim her yer kor kor alev
ruhumu yakıyor yüreğim buz tutmuş
huzurum kaçmış gelmiyor
Bir yudum şarap içiyoruz peygamberlerle
Ağzımda kükürt acı metalik bir tat içiyoruz
zehir olsa içerim belki kurtulurum bu ızdıraptan
Elimde bir KİBRİT yakıyorum ateşe veriyorum cenneti
Cenneti bir ton günahımla yakıyorum
Tekrar başa dönüyorum
Sırat Köprüsünden geçiyorum
Günahlarımı yaktım tüy hafifliğinde
suçsuz günahsız geçemiyorum köprüden
İkiye bölünmüş bir tüy hafifliğinde
cehennemi boyluyorum
kör ateşler içinde kaynar kazanlar
Dindirmiyor ruhumun acısını hüzünlendiriyor ağlamaya başlıyorum
Ağlıyorum göz yaşı damlalarım cehennemi söndürüyor
Bir damla suyla cehennemi söndürmüş oluyorum
Cenneti yaktım cehennemi söndürdüm neden?
Şimdi neredeyim?
Süt dökmüş kedi pişmanlığında ARAFTAYIM.
Nasılım?
Nasıl hissediyorum?
Bilmiyorum