Susyorum Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Susuyorum…
Ama kan kusuyorum,
Susuyorum sessizliği dinlemek için!
Yıllar geçse de bu ömürde
Konuşmayacağım,
Benim değil söz senindir.
Oyun da senindir.
Alıştık ya bizler sevdanın suskunluğuna,
Ve de hayatın yorgunluğuna.

Susuyorum…
Nefes alamıyorum,
Susuyorum insanları kırmamak için!
Uçmağa ulaşmak olsa da
Konuşmayacağım,
Söz sahibi, hesap sahibidir
Can da O’nundur.
Geldik ve döneceğiz Yaradan’a,
Ve de sonsuz bir hayata.

Susuyorum…
Yok oluyorum,
Susuyorum hayatımı yalnız yaşamak için!
Hiçbir şeyi paylaşmıyorum da
Konuşmayacağım,
Yaşamın da ölümün de sahibi tektir
Hepsi benimdir.
Alışmam imkânsız ama yokluğuna,
Vardım işte yaşamın sonuna.

Susuyorum…
Bedenimde ruhsuzum,
Susuyorum öylesine etrafa bakmak için!
Aptal aptal görünsem de
Konuşmayacağım,
Denizin kıyıya vurduğu dalgalardır
Simit martınındır.
Ben, ben yürüyorum sonsuzluğuma,
Ve asla ardımdan ağlama.

Artık susuyordum.
Şimdi sustum.

Şanlıurfa, 20.03.2017