Soluklanmadan kendimi içtim
Çelikten bir kasede görünmez
Ben kendi önümden bile geçtim
Geçtiğim yollar yola bölünmez
Boşluk aynasından gördüm beni
Anladım ki gördüğüm silinmez
Buldum artık bildim bende seni
Seni bulan ben nerde bilinmez
Gece ile gündüzü kaybettim
Gözlerim aslında hiç yanılmaz
Kendimi de kendimde beklettim
Böyle beklemeyle hiç yanılmaz
Duydum sesimi kimdir bilmeden
Sesin sezmeden sana kanılmaz
Soluklanmadan ben seni içtim
Bildim kendi kendine kanılmaz
Kayıt Tarihi : 14.11.2005 19:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!