Susuzluk Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Önce susuzluk sardı bu kenti
Toprak kurudu sonra usul usul
Çatladıkça çatladı kuru topraklar
Bir kara bulut gibi,bir ölüm gibi
Çöktü kentin üstüne susuzluk,
Kentte ölüm sessizliği var.

Bu şehirdeki tüm çiçekler
Ne varsa,güller,ağaçlar,çimenler
İlahi bir emirle
Susuzluğa mahkum edildiler.

Çok kötü gelmişti susuzluk
Ardı sıra huzursuzluk geldi
Millette sıkıntı,üzüntü; millet perişan
Herkes su derdinde,
Herkeste uykusuzluk.

Kuruyan çiçekler çırpınan böcekler
Suyu bulamazsa hepsi ölecekler
Toprak suya hasret
Çiçek suya hasret
Herkes suyu bekler.

Yağmur duası bile kar etmedi
Solan çiçekleri yeşertmeye
İki damla gözyaşı da yetmedi
Beklenen gelmedi,yağmadı yağmur
Kuruyan yapraklar yerlerde savrulur.

Sonunda kurudu çiçekler
Güller,çimenler kurudu,ağaçlar kurudu
Hepsi birbirlerine benzediler
Hiçbirinin kalmadı umudu
Birer birer solup gittiler
Ölüp gittiler...