Susuz Yaz Şiiri - Arif Arifoğulları

Ay ışığı vuruyor kuruyan dallarıma bu gun
Aydınlatıyor sessizliğe mahkum olmuş bu yüreğimi
Yapraklarım aydınlanıyor köklerim aydınlanıyor
Gunesten aldığı ışık yüreğimi aydınlatıyor

Yüreğime ışık kaynağı oluyor sonra ayışığı
Yayılmaya başlıyor yüreğimde tenimde
Her yürek her sevda bir ayışığı oluyor
Bir gunes bir sevda bir ışık oluyor sonra

Bekledim, karar verdim doğrusu
Vazgeçmedim bir türlü geçemedim senden
Yıllar aylar hatta haftalarca bekledim
Kaç gün bahtımın sellerinde boğularak

Ah sen misin bu içimdeki sızı
Gönlümün sahibi alnımdaki yazı
Sen bana küssen zehir etsende hayatı
Ay ışığımsın işte değiştiremezsin ki