Susuz Şiirler Şiiri - İsmail Uysal

Beni en sevdiğim türküler yaktı
Bizim havalarda hasta oldum ben
Kime ne diyeyim, ne gelir elden
El değil ki anam öksüz bıraktı
Beni en sevdiğim türküler yaktı

İnsanlar kalbimin içini gördü
Üstelik davetsiz misafirdiler
Bilmem nece vakit nasıl girdiler
Aksilik, kalbimin içi de kördü
İnsanlar kalbimin içini gördü

Geçer, alışırsın, boşver dediler
Maviyi düşmanım belledim şimdi
Oysa bir zamanlar en sevdiğimdi
Sinende yumru bir taş var dediler
Geçer, alışırsın, boş ver dediler

Taşı da nimetten bilirdik ya biz
Ekmeğimize kan doğramasalar
O gizli toplanan kanlı masalar
Sırların bağrına saplanan bir giz
Taşı da nimetten bilirdik ya biz...

Kalpleri kirletti dudaktaki iz
Yolumuz gurbete düştü düşeli
Sıla yollarına mayın döşeli
Toprağın altında çürüdü filiz
Kalpleri kirletti dudaktaki iz

Kırdılar, bakmadan çocuk yaşıma
Susadım, kuyular doldu taş ile
Ben bir kuru yürek kuru baş ile
Bin ah bırakırken her gözyaşıma
Kırdılar, bakmadan çocuk yaşıma

Beni en sevdiğim şiirler yaktı
İçimin yangını söze bulaştı
Ciğer büryan oldu köze bulaştı
Ne bekliyordum ki ne olacaktı
Beni en sevdiğim şiirler yaktı