yokluğuna kaç kalem eskittim bilsen.
ayak seslerine kulak kesildi
kaç hücrem.
çığlıklarına yükledim de gidişlerini,
seferden dönmedi kara tren.
bırak dağınık kalsın şimdi
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla