Susuz Mevsim Şiiri - Osman Serçe

Sevgiler kurumakta
Mevsim susuz
Kurudu göller,nehirler,deniz
Solmakta gönül çiçeklerim
Sonsuzluğa uçmak için
Güçlükle dayandı
Özgürlük güvercinlerim
Günlerce,haftalarca,aylarca
Sonu gelmez sonlar
Beklentiler,ümitler,özlemler
Hasreti çekilen bir damla...

Susuz bir mevsimde
Kurumakta gönül yapraklarım
Ve bir bir düşmekte yerlere
Her biriyle gitmekte sevgiler
Soyut bir iskelet kalmakta
Bu mevsimin ardından
Beklenen duygulardan
Dökülen her yaprağın dibinde
Geleceğe ışık tutacak filizler
Şimdi çırılçıplak kalmakta
Kimbilir ölümü beklemekte...

Susuz mevsim
Senki baharı arattın yapraklarıma
Sıcak bir yaz arattın dallarıma
Hepsine razıyım soğuğa sıcağa
Rüzgar kırsın dallarımı ne çıkar
Bütün fırtınalara dayanırım ben
Yeter ki bir yudum su ver bana
Susuz mevsimde...

Tarih: 3 Kasım 1992 Buca