Susuz çölde gezen divane benim

Yar aşkından yanıp tutuştu gönlüm
Açmadan dalında kurudu gülüm
Rüzgara kapılmış gidiyor ömrüm
Susuz çölde gezen divane benim.

Yaz gününde karlar yağdı başıma
Kan karıştı akan gözüm yaşına
Öksüz kalbim döndü sabır taşına
Susuz çölde gezen divane benim.

Esti deli poyraz bağrıma vurur
O _yarin hasreti yakar kavurur
Beni benden aldı çöle savurur
Susuz çölde gezen divane benim.

Mevlam sev diyerek bizi yaratmış
Sevenin bağında bülbül öter miş
Ayrılık ölümden daha beter miş
Susuz çölde gezen divane benim.
Söz::::Veysi İş