Veda mektubu Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bu sana son satırlarım
Belki bilmiyorsun, senden gidiyorum...
Şimdi dinle beni…
Ben hep kurduğum hayallerin ardından baktım...
Mutluluklarım hiç olmadı,
Ne zaman mutlu olayım desem,
Hep kursam da kaldı mutluluklarım.
Ben hep göz yaşlarımı kendim sildim,
Kimse görmesin diye, hep kuytularda,
Ve gece, tüm sesler kesildiğinde ağladım…
Şimdi, şimdi gidiyorum…
Sanma ki rengarenk balonlar uçuruyorum yüreğimden…
Ne de çümbüşler, panayırlar kuruyorum hayatıma…
Mutluluk duvarları da öremedim hiçbir yanıma,
Hani hüzün duvarlarımı yıkamadığım gibi…

Mesela gülmeyi daha öğrenemedim,
Şöyle dudaklarımdan taşarcasına…
Hep dudağımın kenarında kaldı yarım yamalak gülüşlerim.
Ya da,
Ya da gözlerim gözlerinde dinlenmedi mesela.
Ben hep yüreğimde sakladım,
Senle hiç paylaşamadım ki kırk yılın yorgunluğunu.
Ve hiç sana söylemedim ki,
Göğsünde asırlarca dinlenmek istediğimi…
Ne de,
Ne de sesindeki huzuru anlattım sana nokta nokta…
Sen hiç bilmedin ki bendeki seni...
Hiç söyleyemedim ki,
Son kez yüzünün çizgilerinde gezinmek istediğini parmaklarımın,
Ne de gamzelerinde uykuya dalmak istediğini,
Sana hasret yanımın…
Ne de,
Ne de omzuna yaslanmak istediğini, şu aciz başımın…
Biliyorsun, şimdi gidiyorum ya, düşlerim bile öksüz…
Yetim çocuk gibi sensiz, yarım;
Her dem ağlamaklı, her dem eksik kalacağım…
Şimdi suskunum çünkü içindeki tüm kavgalarım bitti…
Bildiğim tek şey, susuz çöl gibi yanıyor canım.
Ve şimdi gidiyorum ya, senden fersah fersah uzağa…
Bil ki topladım tüm anıları, aldım yanıma…
Sana, sana öksüz yanımı bırakıyorum,
Sende onunla yaşa ve beni anla…

---