Beni çölde susuz bıraktın.güneş tam tepemdeyken
Yandım kavruldum.bir damla su vermedin
Bir kervan geçer elbet bu ıssız sahra dan
Birileri bulur bu can bedenden çıkmadan
Veya ben kurtulurum kimseye el açmadan
Kor ateşlere attın lan bütün hayallerimi
Beni bana bırakmadan bıçak vurdun kestin iliğimi
Kuruttun içimdeki bitmez dediğim sevgi nehirini
Yine de sana bakıyor kurak suyun meyili
Sakın acıyıpta dönme geriye
Ben affederim bilirsin kıyamam yine de sana
Bil ki askımın kitabında asla af yok sana
16.12.2009
Halil İmat
Halil İmatKayıt Tarihi : 17.12.2009 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!