Susuyorum Sana Şiiri - Osman Özkan 2

Yüzüme esiyor sonbaharın
Kış rüzgarları.
Ne zaman konuşacak olsam.
Sen geliyorsun aklıma.
Tam konuşmaya başlayacakken.
Kelimeler diziliyor boğazıma.
Kelimeler yedi kat yabancı
Sanki dudaklarıma.
Dilimde bir deprem
Adeta küf tutuyor.
Sen yanımda olmayınca.
Hiçbir şeyin anlamı yok gibi
Bu kaçıncı yıkılışım.
Bu kaçıncı ölüşüm
Artık yürek penceremden
Bakıyorum hayata.
Ay zifiri yıldızlar yok
Bulutlar kaplamış gökyüzünü.
Şehrin tüm caddeleri kalabalık.
Bu kalabalığın içinde
Suskun bir bekleyiş içinde.
Seyrediyorum sensizliği.
Bekliyorum sadece bekliyorum
Susuyorum sana susuyor

Susuyorum seni kırarım korkusuyla
Ağzımı bıçak açmıyor
Ne zaman konuşacak olsam
Sen geliyorsun aklıma
Anlatmak ifade etmek istediğim
Onca cümlelerim .
Sevgimi anlatacak kelimelerim varken.
Lal oluyor dilim susuyorum sana.
Hayat ne garip tir dostlar
Çok uzaktadır ulaşamazsın
Görmek istersin göremezsin
Koklamak istersin koklayamaz;sın
Ellerinden tutmak istersin tutamazsın.
Kısacası.
Kavuşmak istersin kavuşamazsın
Günlerce.aylarca.yıllarca.
Hasretle özlemle
ismini sayıklayarak sadece susarsın.
Susuyorum sana ey yar.
Susuyorum.