Susuyorum Bu Gece Şiiri - Nefer Orhan

Kafamda keş kelerle dolu binlerce bilmece,
Herkesten uzak sessiz bir köşede,
Asabi bir adamım bu gece.
Seni sevmek;
Ekmeği sevmek gibi,
Sımsıcaktı,
Seni sevmek;
Suyu sevmek gibi;
Tertemizdi,
Seni sevmek;
Güneşi sevmek gibi,
Göz alıcıydı.
Kısacası sen varken zengindim ben,
Ekmeğim,
Suyum,
Güneşim, vardı.
Keşke sadece yalanlarını götürseydin giderken.
Ekmeğim,
Suyum,
Güneşim, kalsaydı benimle.
Sen giderken;
Çığlıklar içinde susuyordum ben.
Sana susuyordum,
Yalanlarına susuyordum,
Aşk’a susuyordum.
Sevgiye yüklediğin anlam sahte de olsa,
Sözlerin, gülüşün, bakışın yalandan da olsa,
Gitme diye bağıra bağıra susuyordum.
Sevmenin adını aşk değil,
Senin adını aşk koymuştum ben.
Meğer ne büyük, ne tatlı yalanmışsın sen Ey Aşk!
Yağmurun soğukluğunu,
Gecenin karanlığını yaşadığım,
Bu sessiz köşemde:
Sırf Aşk’ı yalanlarla israf etmemek için,
Sevdaya beşik kertmesi olan gözlerimizi,
Şeytana satmamak için,
Sırf güzel bir rüyadan uyanmamak için,
Bağıra bağıra susuyorum bu gece…