Susuyorum Ben Şiiri - Müzeyyen Yavuz

**
ben kendi içimde
derin bir insanım
beni hiç kimse anlayamaz,
neden sustuğumu da anlayamaz
bir o kadarda gülüşlerim,
üzüntülerim,kederlerim ve
benim hayal kırıklıklarım da çoktur.
**
kederlerimi çözmeye kalkmayın
çözemezsiniz
ben gülüşlerime sakladım hepsini
görgüsüzlüklerimin arasına saklarım
ve kendime mutluluk maskesi taktım,
soranlara iyiyim diyorum,
kimse bilmez görüşlerimin derinliğini
ben sustum bu yorgun yüreğim sustu
çünkü artık çok yoruldu
bu yaralı kalp
işre bu yüzden sessizce
susuyorum ben..
**
Darlandım,bunaldım artık yoruldum
Birtürlü kendime gelemez oldum
Haldan bilir bir dost aradım durdum
** Yoruldum,tükendim usandım artık
** İşte bu sebebten susuyorum ben

Bu yüzden kalemim hüzün yazıyor
Kimseler bilmiyor içim yanıyor
İçten içe daim yaram kanıyor
** Dayanamaz oldum usandım artık
** İşte bu sebebten susuyorum ben
**