Susuyorum Şiiri - Yunus Özkan

'' Unutulmakta güzel, hatırlayanlar oldukça...''

Söylenmiyor öyle...
Yaşanmışlıkların yıkıntılarından yeşeren yeni duygulara
Umutta olsa içinde bir diken batıveriyor ayağına
Koşman gerekirken adımlarını sayıyorsun aşka
işte öyle bir var diyorsun, yok oluyorsun sonra...

Ağır aksak adı geliyor sol hüzmen den içeri
Bir Türkü diline aşina bir de aşk sancıları
Kanım içimi aşmış bir gece sayıklamasın da
Gün doğuyor ben yalnızlığa uyanıyorum

Soluduğum nikotin kokulu parmaklardan
Kopuyorum hiç vedalara gerek duymadan
Sanrısın da bir ahu dilber oluyorsun uykumdan
Uyanıyorum, Soluğum nefesime muhtaç üşüyorum

Her şeyde sen varsın Damlayıp giden gözyaşım gibi...
Herkes sana özeniyor Beni böyle terk ediyor
Sensizliğin en dip durumunda
Solan ruhumda Ölüm soğukluğunda
Hasretin boğazıma takılıp kalıyorken
Sen ise gidiyorsun...

Söz söylenmiyor kimseye...
Ya kırılıyorlar yada anlamıyorlar...
Oysa anlayacakları tonda söylüyorum işte
Susuyorum...