Susuyorum Şiiri - Adem Durmazer

Gülüüüüüüüm gülüm
Bakma sen benim bu halime
Bakma donukluğuma
Bakma suskunluğuma

Suskunluğum
Durgunluğumdan
Sakinliğimden
Rahatlığımdan değil

Bir bilsen
Öyle büyük patlamalar
Öyle büyük sarsıntılar
Öyle büyük fırtınalar kopuyor ki içimde
Daralıyorum
Bunalıyorum
Nöbetlere girip çıldırıyorum

Üzerimde ne var ne yok parçalayıp
Sağı solu tekmeleyip
Avazım çıktığınca bağırmak
Boğazım kavuşana kadar
Haykırmak istiyorum

Ellerim titriyor
Gözlerim kararıyor
Dizlerimin bağı çözülüyor
Yapamıyorum be gülüm
Yapamıyorum

Kah bir yumru tıkıyor boğazımı
Kah yaşlara boğuluyorum
Susuyorum
Hiç bir şey yokmuş
Hiçbir şey olmamış
Hiçbir şey yaşamıyormuşum gibi
Susuyorum

Öyle zor öyle zor ki
Her nefesle seni solurken
Sensizliği yaşamak
Her yudumda
Her lokmada seni tadıp
Sensizliği yaşamak
Öyle acı öyle acı ki
Seni düşünüp sensizliği yaşamak

Ne gündüz gündüze benziyor
Ne gece geceye
Ne bahar bahara benziyor
Ne yaz yaza
Kah titriyor kah terliyor
Kah üşüyorum
İçime atıyorum her şeyi
Acım acıtmasın
Hasretim bunaltmasın
Ateşim yakmasın seni
Susuyorum gülüm

Susuyorum
Suskunluğum
Durgunluğumdan
Sakinliğimden
Rahatlığımdan değil
Suskunluğum çaresizliğimden
Adem Durmazer