Susuyorum... Şiiri - Dilara Yıldırım

anlamam zaman alıyor bazı şeyleri...
aslında anlamıyor değilim...
ama anladıktan sonra aptala yatıyorum.
kabullenmek için zaman kazanıyorum.
elinde bir törpü
ince ince, milim milim kazıyor
şekil veriyor zaman...
susuyorum.
canımın her yanmasında bir 'ah' bile dememeye ant içtim.
ağrı eşiğim yüksek...
ama sessizliğim içimde, yavru bir kedinin bilinçsiz tırmalamaları gibi kanatıp kaçan bir haydut.
özledim demiyorum artık.
özlemiyorum belkide.
hislerime dair ne var ne yoksa silkeleniyor ve bir berduş gibi kıvrılıyor bir köşeye.
şarap kokusu var...
derinlerimde değil
ama çok yakındanda gelmiyor...
mahseni aramak aklıma gelmiyor.
bakışlarımdaki anlamsızlığa şaşkın bir bakış yöneltemeyecek kadar yorgun gözlerim.
gözyaşı gelmiyor...
satır satır irdelemekse hayatı
eskiden keyif veren ve anlamlı bir puzzle dı.
artık değil.
artık anlamı olan birşey yok aslında...
anlık tebessümler
ki onlarda sahte...
uzun uzun susup
çığlık çığlık ölmek geliyor içimden...
susuyorum...