Susuyorum Şiiri - Mehmet Kalyon

Ay akşamlarını gizliyorum gözlerine
Alev sağıyor özlemin
Çıkıp geliyorsun kimsesizliğimin koynuna
Pırıltıların batıyor karanlığa
Uykularımı çimdikliyor kıvılcımların!

Zamandan ayıklıyorum,ayrılık arınmış kavuşmaları
Özlem birikmiş gecelerin derinliğinde
Çölü geçen bir yolcu gibi susuyorum
Gözlerine, dudaklarına!

Suya okunan iki beyit şiirle
Göğe açılan avuçlarımdan umut bileniyorum
Yüzsüzlüğüm dün kadar eski,
Tövbelerime say gelmemelerimi.
Döktüğüm yapraklarıma say güz akşamlarında kırışan yüzümü

Sessizlik geceyi demlesin
Sensizliğim nemlesin gözlerimi
İniltilerime say yağmur çiseleyen bulutun damlalarını
Ama;
Düşlerime dokunma
Karanfil açar sızımdan
Ay tarlasında incilerim durur
Penguenler yürür beyaz, karlı dağlarıma
Umutlar uçurduğum mavi kanatlı kuşlarımla
Bulutlarıma dokunma!
Çağlayanlar taşar kalbimden
Deniz kuşanır gözlerim
Gömülüp gökyüzü yiter derinliğimde!