Susuyorum Şiiri - Ekrem Öztürk 3

...
Bazen en büyük feryatlar sessizliğin koynunda saklanır. Becerebildiğim kadar saklıyorum hüzünlerimi…
Ne kadar ustaca gizlesem de, gözlerime sinen yalnızlığı kimse fark etmese de, içimde büyüyen bir sızı var. Sensizliğin kenarında buz tutmuş bir kalbin çırpınışı bu. Soğuk, yalnızlığın ta kendisi. Üşümek için artık kışlara gerek kalmadı…
Ben her mevsim sensizlikte, her nefeste senin yokluğunda titriyorum.

Zaman, senin adını unutturmadı. Aksine, her saniye bir hatırayı dürtüyor içimde. Şimdi, sadece geçmişte değil; her anımda hayal olup geçiyorsun içimden.
Varlığınla değil, yokluğunla doluyum.
Ve artık konuşmaktan da vazgeçtim. Çünkü bazı duygular anlatılamaz; yalnızca susularak yaşanır.

Ben suskunluğu ezber eyledim. Kalbimde sustuklarımın dili var artık. Ne gözyaşı döküyorum, ne de kelimeler sarf ediyorum. Çünkü bazı acılar kelimeleri aşıyor. Bazı eksiklikler yalnızca yürekle taşınır.

Bu yüzden sadece susuyorum...
Ama bu suskunluk, unutuş değil.
Bu, en derin sevmenin, en sessiz çığlığı...