Susuyorum Şiiri - Serkan Bol

Adını sormayın bana maviliklerin,
Şehir şehir geziyorum da adını koyamıyorum.
Kalabalıklar içinde yalnızlıkla yüzleşiyorum.
Bağ bozumundaki çocuklar gibi üşüyorum.

Son günlerde ağlayanların izini sürüyorum,
Onların yanında keyfi endam yapanlara dalıyorum.
Ne çok şey değişti dünyamda.
Masumiyetini yitiren inançlar,
Küçük hesaplar nedeniyle,
Onurunu satanlar...

Dünkü renklerim solup gitti.
Yarına ait renkler sıradan,
Hayatın içinde ne var ne yok ilgilenmiyorum.
Bildiklerimi uzunca haykırdıktan sonra
Artık biliyorum,
Anlatamıyor acılarımı göz yaşlarım.

Susuyorum.