Susuyorum Şiiri - Nevzat İncedere

Hasretine acılarına sustum sessiz sedasız
Hayatının tokadını attın sen bana giderken
Anlımın tam ortasından vurmuşsun sen beni
Oturmuşum acılarıma sızılarıma susuyorum

Kancalar takılı göğsümün iki yanına
Yırtıyor, bağrımı acıların yara, yara
Ölmeden kapanmaz derin bu yara derin
Ben örselenmişim yaptıklarına susuyorum

Suskunluğum sanadır nefessiz kaldığım
Senin hasretine sessiz nidalar atıyorum
Akana bakmadan gidişine hayaline üzülüp
Yokluğuna ah çekip talihsizliğime susuyorum

Uykusuz gecelerimde sensiz sessiz
Saatlerce seni düşünüp susuyorum,
Sensiz uyandığım sabahlara küstüm
Yanımda olmadığını fark edip susuyorum

Bazen bir anı bir hareketin geliyor aklıma
Bir kelamın bir bakışın, bir gülüşün işte
Buruk bir tebessümle iç çekip derinden
Hayalini yaşayıp yokluğuna susuyorum

Bütün acılarına sustum hayatın ve senin
Elemlere kederlere acım var demedim
Söyleyecek son bir sözüm var sana ey yar
Ecelim elindendir senin ben ona susuyorum