Aslında o Fırtınalar sustuğumda hep sustuğumda kopuyor,
Essem gürlesem yağmur gibi yağsam diyorum, olmuyor,
Herşeyi Kirsam döksem parçalasam diyorum, olmuyor,
Tam Geçecek gibi oluyor ama olmuyor, olmuyor işte o yüzden sadece susuyorum.
Saçimi başımı yolsamdiyorum, Hıçkıra hiçkira ağlasam,
Tepinsem, kendimi dağlara bayirlara vursam,
Her kesle kavga etsem, dünya ya savaş açsam,
Yinede Olmuyor..! olmuyor işte, sadece susuyorum,
Fırtınalar derin sessizlikten sonra kopuyor,
Azar azar, Tek tek Damla, damla birikiyor,
Zamanla ağır ağır tüm hücrelerine işliyor,
Haykirsam geçecek fakat sadece susuyorum.
Susmasam herşeyi haykirsam diyorum bazen
Kırılır miş üzülür müş diye hiç düşünmeden
İçimde ne varsa Yutmadan dilimi döndürmeden,
Düşünüyorum Düşünüyorum sonra yine susuyorum.
Kendim için değil di bu sessiz kalışlarim,
Bir Allah kulu Duymadı duyamaz da yakarişlarim,
Anlayana herşeyi anlatıyor aslinda suskun bakışlarım,
Anlatmak için nefesim yetmiyor artik, en güzeli ise yine susuyorum.
Anladim ki Susmakla birşey değişmeyecek,
Sanki Şart oldu artik gerçeklerle yüzlesmek,
Hiç susmamaliydim belkide sonunda olsada ölmek,
Ama işte yinede Hepten kaybetmek korkusuyla, sadece susuyorum..
Ne kadar acı da verse, yutuyorum ve Sadece susuyorum.
Hacı GÖKTEKİN
Kayıt Tarihi : 30.5.2023 16:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!