Susuyorum Şiiri - Mustafa Gültekin 2

Bu gece de uyuyamıyorum, bahşedilen vasıfa layık insan olamıyorum. Ruhum Hakk a mahcup, ölüm korkusuyla yatamıyorum. Tercümesi olmayan hisler, kan çökmüş ve çevresi kararmış gözlerle tavana bakıyorum. Anlık ürpertilerin karşı konulmaz ağırlığından ruhumu sakınamıyorum. Üşümeye başladım ama derim sanki kavruluyor, aklıma ölümü düşünüyor ve titremeye başlıyorum. Kalbim hızlanıyor ve ritimsiz atmaya başlıyor, galiba birşeyler heceliyor. Dinliyorum, anlamaya çalışıyorum ama olmuyor, idrak edemiyorum. Düşünüyorum, anılara ve kitaplara bakıyorum ama yok, manâ veremiyorum. Geriye kabul etmek istemediğim tek gerçek kalıyor, ruh bedeni terk etmek istiyor. Gönül kapısını zorluyor, bu Dünya da kalmak için sebep soruyor...