Susuyorum Şiiri - Kenan Dal

Susuyorum
Ne zaman konuşmak gelse içimden
Senin adın geçmiyorsa içinde
Sözcükler anlamsız anlam
Yetersiz geliyor hep

Susuyorum
Adı konmamış çiçeklerle dolu
Tanrının bahçesinde açmadı
bir türlü bizim çiçeğimiz diye

Susuyorum
Ayrılık rıhtımından kalkan şilep
Sana olan hislerimi taşımaya
Yeter mi?
Yoksa
Savuran rüzgarla mı yollamalıyım
Serenadı mı?

Susuyorum
İnsan kalabalığı içinde
Sesimi duyurmak için
Bağırmaya gerek yok
Belki duyarsın fısıltımı
Sessizce duymak istersen eğer.

Susuyorum
Söylenecek söz bırakmadılar
Ateşle oynayan çocuklar
Ateşin parlayan büyüsüne kapıldı.
Zaman geçti yanımdan usul usul sessizce
Bir söylence gerek anlatmak zor herkese
Daha yanacak yanmış biçare kimsesizlere...