Mavilik bitmiş; griden siyaha dönüyor gün.
Kızıllığında son demi susmakla geçiyor ömür.
Hafiften gramofon yağıyor çaldıkça gökyüzü:
Hicaz, Nihavent derken Hüzzam güzü
Gamlı hazan, taze bahar, çile bir plak
Ağladı giden sevgilinin ardından bakarak
Yorma kendini unuttum seni sanarak
Beni hayâlinle artık baş başa bırak
Üşüdüm baksana soğuk ve ıslak bu gece toprak
Kayıt Tarihi : 22.11.2018 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Faruk Yaşa](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/22/susuyorum-220.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!