Hüznüme Aşığım Şiiri - Tamer Kılınç

Arafta kalmış bir sevdada, bîtaraf olmuş yanlızlık yaşıyorum.
Yanlızlığıma ortak acılarımın tek sahibi, zifiri karanlıkta ışığım olan yarım sigaram ve sade kahvem
Kokunu burnuma
Tadını yüreğime vuran kahve.

Acı yanıma kattığım en sadesini,
Muhabbetine ballı şerbet katığını,
Ömrüme ömür, öğünüme tatli azığını,
Simsiyah telveye bulanmış bir ömrün
Muhkem satırlara düşen yanlızlığını,
Bir fincan kahveye esir etmiş firkat yaşıyorum.

Basım dik olsada
Ben sevdaya yürekten yaralıyım
Yarami sarmaya da korkuyorum,
Yaramda kanamaya da.
dedim ya ben yürekten yaralıyım

Benim kahvemde şeker, sözümde nağme olmaz.
En koyu murekkeple karalanmis,
mazisi beyaz, geleceği siyah bir kağıt
ve araya gizlenmiş hisli bir ağıt olur.

Öyleki Masumluğu yüzde değil yurekte bilen ben ,saflığıda sözden ziyade ÖZde görürüm
Özüm ile geldiğim gönül kapından sözlerinle bedbaht gönderme beni.

Sevdamın kutsaliyeti gönlümden oluşu
Gören gözün sevdiği bilinsede,
cananı sevdiren yürekteki esrari sözü dür.
Sen dik durmadigin müddetçe bu boyun hep bükük, bu yürek hep yarim kalacak senin oldugun yer zaten dolmayacak ama diğer yarımda yerle yeksan olacak

Bu gece de payımızda yanlızlık.
Saat olmuş dört sıfır
Keyfime diyecek yok pencerem Hasrete nazır
Saat beşi tekmeleyen bir özlemle yol gözlerken
Ay bile saklanır olmuş utancından
Usul usul batmak ister
Artık ne güneşi karşılayacak bir aşka gülen gözüm, nede ısrara muharrir bir sözüm var.
SUSUYORUM
Sessizlik bazen firkata giden yol olur
Yolu firkat olanın da vuslatı haram.
Tükendim artık...
Ümidi yar olanın nasibi hüzün imiş
Ben artık Huzunume aşığım...
Sigaram yarım , kahvem soğuk , gönlüm buruk.