Susuyorum... Şiiri - Kenan Türkoğlu

İyiniyetlerimi yargılamak için çok geç..
ruhumdaki şairlere sesleniyorum..
yoruldum..
belki diye başlayıp keşke ile biten cümlelerimden..
umut eden adı aşk adı kardeşlik olan tüm sevmelerden..
çırılçıplak yalnızlığımı seriyorum şehrin en işlek caddesine..,
farkedilmiyor..
lastik izleri ölçüsünde kanıyor en zayıf yaralarım..
kabuk tutmasına dahi izin verilmeyen acılarım var benim..
hangi klişe cümleye eklesem acımı devrik eksik
bir anlatım bozukluğunda kayboluyor gençliğim..
çoktan vazgeçtim hayal kurmaktan
gerçekler sarsın istiyorum apansızca çarpan kalbimin sancılarını..
olmuyor..
kekremsi bir acı dolanıyor gönlüme..
susuyorum.
susmak çare olmuyor..
apartmanlarda kaybolan bir köylü çocuğu gönlüm..,
bu kadar yükseklik fazla..,üşütüyor rüzgarları şehrin.
son kez dikiyorum kan çanağı gözlerimi geceye..
ve yalan diyorum yalansın..
ama hiç bir yalan yokluk kadar acıtmıyor
gerçekliğimi..
bir yanım sarılmaya muhtaç,bir yanım apansızca devrimci..
iklimimde hazan gözlerinizde yalan..
daha ne kadar dayanır daha ne kadar benden arda kalan..
bitiyorum damla damla..
her parçama hüzün bulaşmış..
susuyorum..
susmak çare olmuyor..