Susuyorum Şiiri - Neslihan Isındere

İnsan düşlerden düştüğünde yalnızlaşır,
Hayaller tek kişiliğe düşünce
Tenler yalnızlaşır.
Gözler aşina olduğunda yalnızlığa
Gece, sarıp sarmalanır yar diye koynuna...

Şimdilerde gözlerim ağlamaklı,
Yüreğimi üşütüyor bu kimsesizlik.
Hani diyorum bir kibritle tutuştursam geçmişi,
Tutuştursam tüm hayallerimi.
Kor gibi yaksam içimi
Bir nebzede olsa ısıtsam, şu ayazdan da buz yüreğimi...

Şimdilerde dilim lal
Sağım solum sadece dört duvar
Alabildiğine susuyorum.
Dilimin ucuna gelen her kelimeyi
Dişlerimde parçalayıp içime geri atıyorum...
Bin cümle düşüyor içime
Bin dert diziliyor yüreğime.
Bin dert bir ses etmiyor
Susuyorum yine...

Son bir veda eder gibi
Hiç gelmemiş gibi
Hiç olmamış gibi
Hiç olmuş gibi
Uzun uzun
Acı acı susuyorum
Hiç yaşanmamış gibi...