Susuyorsun... Şiiri - Murat Taşkın

Susuyorsun...
Belki de en kolayı bu
Yüreğinde kopan fırtınaları gözlerindeki şimşeklerden anlıyorum
Yüzünde sahte bir tebessüm,elinde bir demet çiçek
Ben anlıyorum zaten seni,yorulma bunca zahmete girerek
Susuyorsun...
Sen sustukça yüreğindeki haykırışlar daha bir yankılanıyor sessizlikte
Ellerin titriyor hafiften
Hava mı soğuk yoksa bana olan duyguların mı?
Pek kestiremiyorum...
Susuyorsun...
Sanki bir şeyler saklıyor gibisin benden
Sen 'Yalan! ' desen de gerçekler okunuyor gözlerinden
Öyleyse bu rol kesmeler niye?
Susuyorsun...
Sonraları açıklamaya çalışıyorsun durumu
Bu sefer de ben susuyorum
İlk önce gözlerini kaçırıyorsun,sonra da ellerini
Ben anlıyorum bu yolun geri dönüşü yok,belli...
Soruyorum sana 'NEDEN? '
Önce susuyorsun bir süre
Sonra usulca uzaklaşıyorsun yanımdan
Geldiğin gibi sessiz ve yorgun
Susuyorsun...