Susuyorsun!
Deryaları sunuyorum sana,
Okyanusu seriyorum ayaklarının altına,
Ama sen, susuyorsun!
Konuşuyorum, bağırıyorum, coşuyorum!
Sen, susuyorsun!
Yalnızlığa razıydım, ama hep yanı başımdasın
Gülüyorsun, bakıyorsun, ağlıyorsun...
Susuyorsun!
Duymuyor musun?
Yoksa dinlemiyor musun?
Böğrüme saplanmış hançeri görmüyor musun?
Acıtmıyor sessizliğin kadar inan…
Ben ölüyorum, sen susuyorsun…
Ağlayışların, sessiz gözyaşların ne fayda!
Ne beni, ne kendini, ne de bu hayatı sevmiyorsun.
Hırçın bir renk gibi her şeyi dağıtıyorsun,
Sonra yavaş yavaş soluyorsun ve susuyorsun…
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 01:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Chatlac_/Mayıs_/2003
![Deniz Kalacı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/05/susuyorsun-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!