hersey o kadar sessizdi ki,
gidişini bile duymadım,
oysa ciğliklar atiyordun kulağıma,
öfkeliydin, kızmıştın,
sonra kapiyi çarptin ve çıktın ama
Herşey o kadar sessizdi ki
o sesi bile duymadim...
Şimdi duvarlar susuyordu bana,
evdeki tek ses buz dolabinin motorundan geliyordu,
ben nedense bir tek onu duyuyordum...
bütün herşey susuyordu bana,
keşke evime almasaydim seni rüzgar...
bu kadar gürültülü gidip,
sessiz birakacağını bilmiyordum...
Camlar kapanip, kapilar çarpınca,
bu gelen sonbahar ve sessiz kış!
biliyor susuyordum...
susuyor, duymuyordum.
Kayıt Tarihi : 17.10.2012 01:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!