… Ve
Dedim: “Nedir bu yalnızlık?”
Sessizliğin çığlığı içimde yankı
Nedensizce ağlayayım kimsesizce,
Kimsenin görmediği semtlerde
Gökyüzü hâlâ mavi görünse de
Gözlerimde siyahın matemi var.
Kuytularda kalmış sevinçlerim
Tüm beyazlar kirli
Maviler ölgün
Benzim solgun
Kan kırmızısı yaşlarım
Hüzne adanmış suskunluklarda
Çığlığım kelimelere yenik
Yürüsem kimseyi tanımadan
Saçlarımı savuran rüzgâra
Kollarımı maviliğe açsam
Umuda kapanmayan yüreğimle
Kuytularda haykırsam
Sessizliğin çığlığını
Haksızlığa karşı
Susmayan kalbimle
Genzinizi yakan dizelere
Umutla yazılsam
Gökyüzü hâlâ açıkken
Sustuğum sessizliğin içinde…
21.01.2021
Kayıt Tarihi : 22.1.2021 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen sustuklarında boğulur insan.. Okuyan dostlar bilirler:))
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!