susmakla kapanmaz yaralar
belki kabuklaşır süzülen kan zamanla…
yar gider; izi kalır..
sonra bir bakış değer o acı veren ize,
ve her şey baştan başlar…
sustukça kendine gömülürsün.
sessizliğin sonsuzluğuna bağladığın umutlar,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta