Yine yanlış aşklar var heybemizde.
Bize düşen yine umutsuz aşklar peşinde koşuşlar..
Durma,anlat! Sevdiceğin seslerinden alıntılarla.
Durma,ama nasıl? Diller lal olmuş..
Sükuta yolculuklar varken yavaş yavaş ruhumda,
Köşesine kaçışlar hep ıskalayışlarla..
Peki sen neden bu kadar yakınken olması mümkün olmayan uzaklıklar çemberindesin?
Ulaşılamayacak kadar zorken,hala ulaşmaya çabalayışların tam da merkezindesin.
Neden ruhum yine mümkünatı olmayan hayaller peşinde..
Hayallerse neden hep onun bir adım ötesinde?
Keşke,realitelersiz bir dünyaya açabilsem şu gözleri..
Oysa Mecnuna o kadar yakınım ki!
Mecnuna bir adım,Leylaya belki ondan da yakın..
Kayıt Tarihi : 4.10.2011 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!