Susuş Kıyamet Şiiri - Erhan Tabak

Tozlu kalmış akşamların
Doğuşunda kalmıştı o gün
Adam sus pus durmuş
Kadına bakıyordu mütemadiyen
Kadında boş değildi
Gözleri değerken adama

Bir ceketi vardı adamın
Birde altında sakladığı yüreği
Kadına gösteremediği

İki beden arası bir sis vardı
Yer yer ağırlaşarak susuyordu her ikiside
Yemyeşil kırların kokusunu taşıyordu
Güneş parlaklığını gizlediği sakallarının ardında,adam

Bir öpüş kıyamet koptu kopacaktı
Kibrit çaktı adam karanlığa
Kıpkızıl gördü yüzünü kadının
Kadında adamı,siyahtan büyüyerekten
Dokundu dokunacaktı,birbirine gölgeler

Bir susuş kıyamet öptü
Bedenlerini
Teğet geçti tüm sevişmeler
Karanlığında kibritin
Bir sigara kadar yandı ve söndü her şey
Bir öpüş kıyamet sustu
Dönünce arkasını adam
Dolu dolu bakarak yardı karanlığı
Sessiz bir hışımla

Bir samanlık yanmıştı yüreğinde
Seyransız,seyre kalarak kendine
Bir ceketi kalmıştı adamın
Birde altında için için yanan yüreği

Mart 2010